Zeszyt 3-4/2014
Strona redakcyjna
ORYGINALNE PRACE I PRZYCZYNKI - PAPERS AND CONTRIBUTIONS
1.
KRZYWA NATĘŻENIA PRZEPŁYWU A PRZEPŁYWY EKSTREMALNE
RATING CURVE AND EXTREME FLOWS
Bogdan OZGA-ZIELIŃSKI - IMGW - Warszawa,
Jerzy SZKUTNICKI - IMGW - Warszawa,
Łukasz CHUDY - IMGW - Warszawa
Streszczenie
Mimo stałego rozwoju metod pomiarowych krzywa natężenia przepływu pozostaje wciąż podstawowym narzędziem wyznaczania wartości przepływów chwilowych. Jej poprawność zależy od dobrze wykonanych jednoczesnych pomiarów przepływu i stanu wody. Chociaż w ostatnich latach nastąpił duży postęp w możliwościach pomiarowych dostępnego sprzętu hydrometrycznego, w wielu stacjach wodowskazowych nie ma danych pomiarowych w zakresie wielkich przepływów. Dotyczy to szczególnie strefy wielkich przepływów w rzekach o rozległych terenach zalewowych i zmieniających się warunkach hydraulicznych oraz w rzekach górskich, w których występują duże prędkości i rwący ruch wody. Brak danych pomiarowych powoduje konieczność ekstrapolacji krzywej przepływu w jej górnym przebiegu. W warunkach Polski ekstrapolacja krzywych przepływu w wielu przypadkach przekracza znacznie normy ISO.
Obecnie wzrasta zapotrzebowanie na coraz dokładniejsze określanie charakterystyk przepływów, szczególnie ekstremalnych. Podyktowane jest to rozwojem gospodarczym, intensyfikacją budownictwa wodnego i lądowego, zagospodarowywaniem terenów zalewowych i osłony przeciwpowodziowej. Przepływy maksymalne są podstawą do wyznaczania przepływów o określonym prawdopodobieństwie przewyższenia, które z kolei wykorzystywane są do projektowania obiektów gospodarki wodnej. Przepływy maksymalne i odpowiadające im stany wody są najważniejszymi charakterystykami do wyznaczania stref zagrożenia powodziowego.
Artykuł poświęcony jest przede wszystkim weryfikacji wartości przepływów ekstremalnych na Wiśle, Bugu i Sanie, ale jest on również podsumowaniem wieloletnich badań autorów, prowadzonych w Instytucie Meteorologii i Gospodarki Wodnej – Państwowym Instytucie Badawczym. W artykule wykazano zaistniałe zmiany zdolności przepustowej koryt rzecznych i ich możliwy wpływ na zakres stref zagrożenia powodziowego. Zaproponowano również rozwiązania natury metodycznej dotyczące wyznaczania krzywych natężenia przepływu.
Słowa kluczowe
krzywa natężenia przepływu, ekstrapolacja, przepływ, przepływ ekstremalny, stan wody, czynniki kontrolujące, przekrój poprzeczny, teren zalewowy
Cytowanie
Ozga-Zieliński B., Szkutnicki J., Chudy Ł., 2014, Krzywa natężenia przepływu a przepływy ekstremalne. Przegląd Geofizyczny, z. 3-4, 85-110
Summary
In spite of continues development of measurement methods, the rating curve is still fundamental tool for determining of instantaneous flows. Its reliability depends on well-done simultaneous measurements of water stages and discharges. Although recently significant development of capabilities of available instruments is observed, there is no data of big flows in many gauging sites, in particular for rivers with large floodplains and mountain rivers with rapid flow. Lack of data is the cause of extrapolation of upper parts of rating curves. Currently there is a growing demand for welldeterminate characteristics of extreme flows. It is dictated by development of economy, intensification of water and land structures building, floodplain-use and flood protection. The maximum flows are basis of maximum flood with T-year return period estimation and in consequences the basis of water management structures designing. The maximum flows and corresponding water stages are crucial characteristics for flood protection zones determination.
In the paper there are methods and examples of rating curves construction and employment.
The paper represents long-standing research and experience of authors in construction of rating curves and in estimation of design flows.
Keywords
rating curve, extrapolation, flow, extreme flow, water stage, control, cross section, flood plain
Quotation
Ozga-Zieliński B., Szkutnicki J., Chudy Ł., 2014, Rating curve and extreme flows (in polish), Review of Geophysics, z. 3-4, 85-110
2.
ANOMALNIE WYSOKIE SEZONOWE I ROCZNE OPADY ATMOSFERYCZNE W POLSKICH KARPATACH I NA ICH PRZEDPOLU (1881-2010)
ANOMALOUSLY WET SEASONS AND YEARS IN THE POLISH CARPATHIAN MOUNTAINS AND IN THEIR FORELAND
(1881-2010)
Marta CEBULSKA - Wydział Inżynierii Środowiska, Politechnika Krakowska,
Robert TWARDOSZ - Zakład Klimatologii, Instytut Geografii i Gospodarki Przestrzennej UJ - Kraków
Streszczenie
Celem tej pracy jest określenie wielkości, częstości, czasu wystąpienia oraz zasięgu przestrzennego anomalnie wysokich opadów atmosferycznych w porach roku i w całym roku w polskich Karpatach i na ich przedpolu w latach 1881-2010. Podstawą wyłonienia anomalnie wysokich opadów (AWO) przyjęto kwartyl górny powiększony o 1,5-krotność wielkości rozstępu międzykwartylowego sum opadów H (P≥Q75%+1,5H). W okresie 130 lat były 62 anomalnie wilgotne pory roku i 25 anomalnie wilgotnych lat. Pojawiały się one najczęściej tylko na pojedynczej stacji, co świadczy o wpływie nie tylko uwarunkowań cyrkulacyjnych, ale także i lokalnych na występowanie bardzo dużych opadów.
W zimie i lecie obszar objęty AWO był mniejszy – średnio na 2 stacjach, a wiosną i jesienią większy – na 3 stacjach. Najwięcej AWO rocznych – 40% pojawiło się w 10-leciu 2001-2010. Największe bezwzględne sumy AWO sezonowych występują w lecie na stacjach w części zachodniej i wyżej położonej części południowo-wschodniej. Największe przekroczenie średniej sumy wieloletniej może pojawiać się we wszystkich porach roku (do 300% średniej). Największy zasięg przestrzenny miały AWO wiosną 2010 roku – 10 stacji, jesienią 1931 i 2007 – po 9 stacji. Stwierdzono większą częstość AWO w części zachodniej obszaru (do 7 wiosną w Wiśle), co należy wiązać z przeważającą cyrkulacją zachodnią w strefie umiarkowanej sprowadzającą wilgotne masy powietrzne znad Atlantyku.
Słowa kluczowe
anomalia, skrajnie wysoki opad, opady sezonowe, kwartyl górny, rozstęp międzykwartylowy, Polskie Karpaty
Cytowanie
Cebulska M., Twardosz R., 2014, Anomalnie wysokie sezonowe i roczne opady atmosferyczne w polskich Karpatach i na ich przedpolu (1881-2010). Przegląd Geofizyczny, z. 3-4, 111-126
Summary
The paper answers questions about the scale, frequency, timing and extent of anomalously wet periods, both seasonal and annual, in the Polish Carpathian Mountains and in their foreland, during the period 1881-2010. For the purpose of the study anomalously wet periods (AWPs) were defined as those when precipitation totals were equal to or greater than the top quartile plus 1.5x of the interquartile gap H (P≥Q75%+1.5H). During the 130 years covered by the study, there were 62 anomalously wet seasons (AWS) and 25 anomalously wet years (AWY). Most AWPs were recorded at one station only, which suggests a strong local that influence in addition to circulation-related circumstances. The scale and the geographical extent of winter and summer AWSs tended to be smaller than those of spring and autumn with the ratio of two stations on average in the former to three stations in the latter case. The last of the studied decades, 2001-2010, had the greatest number of the AWY at 40% of all. The highest absolute AWS count was recorded at stations in a western section and in higher-altitude section of the south-east. The highest surpluses over the long-term average appear in all seasons (below 300% of the average). The AWS with the largest spatial coverage occurred in spring of 2010 at 10 stations and in autumn of 1931 and 2007 at nine stations each. It was found that AWSs were more frequent in the west of the area (up to seven at Wisła), which is explained by the mostly western circulation in the moderate climate zone bringing in humid air masses from over the Atlantic Ocean.
Keywords
anomaly, extreme precipitation, seasonal precipitation, upper quartile, interquartil range, Polish Carpathian Mts.
Quotation
Cebulska M., Twardosz R., 2014, Anomalously wet seasons and years in the Polish Carpathian Mountains and in their foreland (1881-2010) (in polish), Review of Geophysics, z. 3-4, 111-126
3.
ZMIANY WIELOLETNIE ŚREDNIEJ DOBOWEJ TEMPERATURY POWIETRZA W WARSZAWIE (1947-2013)
MULTIANNUAL CHANGES OF DAILY MEAN AIR TEMPERATURE IN WARSAW (1947-2013)
Urszula KOSSOWSKA-CEZAK - Zakład Klimatologii UW,
Jolanta WAWER - Zakład Klimatologii UW
Streszczenie
Artykuł dotyczy codziennych wartości temperatury średniej dobowej w latach 1947-2013 w Warszawie (dane ze stacji Warszawa-Okęcie). Rozpatrzono zakres zmienności (tab. 1), częstość różnych wartości i ich zmiany w ciągu roku (tab. 2) oraz zmiany wieloletnie (tab. 4, rys. 1, 2). Porównanie uzyskanych wyników z podobnymi z lat 1872-1896 i 1920-1970 wykazało, że zakres wahań temperatury średniej dobowej nie uległ mianie (od -25,9 – – 24,0°C do 28,1-30,0°C), ale zwiększyła się częstość dni z temperaturą średnią >20,0°C (1,5 dnia/10 lat) i zmniejszyła liczba dni z temperaturą ≤-5,0°C (1,4 dnia/10 lat). Ponadto w ostatnim 20-leciu zaczęły pojawiać się dni z temperaturą >10,0°C w styczniu, to znaczy że w najcieplejszym dniu stycznia średnia temperatura powietrza może być taka sama jak w najchłodniejszym dniu lipca.
Słowa kluczowe
temperatura średnia dobowa, częstość dni z różną temperaturą, tendencje zmian
Cytowanie
Kossowska-Cezak U., Wawer J., 2014, Zmiany wieloletnie średniej dobowej tempe¬ratury powietrza w Warszawie (1947-2013). Przegląd Geofizyczny, z. 3-4, 127-140
Summary
The paper focuses on the values of daily mean temperatures in Warsaw during the period 1947-
2013 (the data from weather station Okęcie). The range of variability (table 1), the frequency of values (table 2) and multiannual variation (figures 1 and 2, table 4) were analysed. Confrontation of obtained results with similar ones from periods 1872-1896 and 1920-1970 proved that the range of daily mean temperatures did not change (from -25,9 – -24,0°C to 28,1-30,0°C), but the frequency of days with average temperature >20,0°C rose (1,5 days/10 years) and frequency of days with temperature ≤-5,0°C dropped (1,4 days/10 years). Moreover during the last 20 years began to occur days with average temperature >10,0°C in January. It means, that in the warmest day in January daily mean air temperature may be equal with temperature in the coldest day in July.
Keywords
daily mean temperature, frequency of days with different temperatures, tendency of change
Quotation
Kossowska-Cezak U., Wawer J., 2014, Multiannual changes of daily mean air tem¬perature in Warsaw (1947-2013) (in polish), Review of Geophysics, z. 3-4, 127-140
4.
WIDZIALNOŚĆ POZIOMA W KRAKOWIE-BALICACH I JEJ UWARUNKOWANIA W LATACH 2008-2012
THE HORIZONTAL VISIBILITY IN CRACOW-BALICE AND ITS FACTORS IN YEARS 2008-2012
Kamila MOSKAL - Zakład Meteorologii i Klimatologii WNoZiGP UMCS,
Marek NOWOSAD - Zakład Meteorologii i Klimatologii WNoZiGP UMCS
Streszczenie
W artykule przedstawiono częstość występowania ograniczonej widzialności poziomej w latach 2008-2012 na stacji lotniskowej Kraków-Balice. Wykorzystano dane zawarte w depeszach METAR z krokiem czasowym 30 minut (ok. 88000 depesz). Największą częstością występowania zjawisk atmosferycznych ograniczających widzialność charakteryzował się rok 2010 (ok. 37% wszystkich obserwacji), najmniejszą zaś rok 2008 (ok. 23%). Zauważono znaczne zróżnicowanie częstości występowania ograniczonej widzialności w cyklu rocznym – średnio od 6% w czerwcu do 61% w grudniu (rys. 1). Spośród 10 zjawisk poddanych analizie najczęściej ograniczenie widzialności było spowodowane zamgleniem (prawie 15% wszystkich obserwacji – rys. 2). Mgłę notowano z częstością od 0,8% w kwietniu do 12,6% w listopadzie (rys. 3). Ograniczanie widzialności w miesiącach letnich było najczęściej związane z wystąpieniem deszczu.
Przeanalizowano sytuację synoptyczną w czasie występowania ograniczonej widzialności na stacji Kraków – Balice w dniu 29 X 2012 r. ze względu na wystąpienie trzech przypadków obniżonej widzialności poniżej 1000 m (podczas jednej doby).
Słowa kluczowe
widzialność pozioma, zjawiska atmosferyczne, mgła, depesza METAR, Kraków-Balice
Cytowanie
Moskal K., Nowosad M., 2014, Widzialność pozioma w Krakowie-Balicach i jej uwarunkowania w latach 2008-2012. Przegląd Geofizyczny, z. 3-4, 141-155
Summary
The visibility is extremely important in aviation. The lesser the visibility is, the harder the conditions of the flight are, especially during takeoff and landing. The reducing of horizontal visibility to less than 1 km is usually identified as fog.
It can be seen that the criteria of notification about relevant phenomena for aviation there are situation where visibility is higher than 1 km and it is noted as fog (Meteorological service for…, 2010, s. 108). On the other hand, as it is documented in this paper, the decrease in visibility to less than 1 km could be connected to other than fog meteorological phenomena.
The aim of this paper is the determination of temporal diversity of horizontal visibility at the aviation meteorological station Cracow-Balice in years 2008-2012. The attention was brought to the occurrence of different atmospheric phenomena (not only fog and mist) during reduced visibility.
The data in this paper are from Cracow-Balice aviation station METAR message, which can be found on the website: www.ogimet.com (about 88000 METAR messages).
The visibility reduced to less than 10 km was noted in particular years during 23 to 37% of all observations, on average about 29%. At this station the visibility most often was reduced to the interval from 3000 to 5000 m (10,1% of all observations) and least often to the interval less than 150 m (0,4%). The less than 800 m reduce of visibility concerned 3,6% of all observations.
The frequency of occurrence reduced visibility in Cracow-Balice has clear fluctuations in annual pattern. In winter months it was about 60% in relation to all times of measurements (48 times a day), and in summer months it was less than 10%. The visibility reduced to 800 m has occurred most often in November (11,8% of all observations), December (7,4%), January (6,8%) and October (6,4%). The share of reduced visibility during March to September did not exceed 2% per month, and from April to August did not exceed 1% per month (fig. 1).
Among the atmospheric phenomena, which can influence on the reduced visibility, the most often cause was mist (14,7% of all observations, which is on average 7 out of 48 observations per day). The share of reduced visibility (during all 5 years) caused by rain, snow or drizzle was similar (from 4,1 to 4,8%).
It was noted that in winter months the snow was the cause of reduced visibility (in February 19,8%, in January 15,3% and in December 13,8%). The fog occurred most often in November (12,6%), October (8,0%), and December (7,6%). The reducing of visibility because of rain most often occurred in October (6,5%) and January (6,2%). Taking into account the great diversity of reduced visibility occurrence in the annual course, it can be seen that in every summer month the rain was the most often cause of reduced visibility (fig. 3).
Keywords
horizontal visibility, atmospheric phenomena, fog, METAR message, Cracow- Balice
Quotation
Moskal K., Nowosad M., 2014, The horizontal visibility in Cracow-Balice and its factors in years 2008-2012 (in polish), Review of Geophysics, z. 3-4, 141-155
PRZEGLĄD ZAGADNIEŃ NAUKOWYCH - SURVEY OF SCIENTIFIC PROBLEMS
5.
PRZEGLĄD METOD WYDZIELANIA FAL UPAŁÓW I FAL MROZÓW
THE REVIEW OF THE METHODS DEFINING HEAT WAVES AND FROST WAVES
Agnieszka KRZYŻEWSKA - Zakład Meteorologii i Klimatologii UMCS-Lublin
Streszczenie
Fale upałów i mrozów należą do ekstremalnych zjawisk pogodowych, a jednak do tej pory nie zostały jednoznacznie zdefiniowane i nadal nie ma jednolitego sposobu ich wyznaczania. W wielu pracach poświęconych tym zagadnieniom autorzy wprowadzają własne definicje i metody wydzielania fal, co czyni ich badania nieporównywalne z innymi. W niniejszym artykule dokonano przeglądu najczęściej stosowanych metod wydzielania fal upałów i mrozów (choć publikacji poświęconych falom mrozów jest dużo mniej niż prac poświęconych falom upałów). Opisywane metody połączono w siedem grup, reprezentujących różne podejścia metodyczne do problematyki wydzielania fal.
Słowa kluczowe
Fale upałów, fale mrozów, metody, przegląd
Cytowanie
Krzyżewska A., 2014, Przegląd metod wydzielania fal upałów i fal mrozów. Przegląd Geofizyczny, z. 3-4, 157-174
Summary
Heat waves and frost waves are classified as extreme weather events, yet to this day they are not precisely defined and no unified method for their calculation exists. In many articles dedicated to these issues, the authors introduce their own definitions and methods to calculate it, what makes their work incomparable with others. In this paper, the review of most common methods of defining heat waves and frost waves has been made (although there is less works dedicated to frost waves than to heat waves). Described methods were divided into six groups representing different methodical approach to defining waves.
Keywords
Heat waves, frost waves, methods, review
Quotation
Krzyżewska A., 2014, The review of the methods defining heat waves and frost waves (in polish), Review of Geophysics, z. 3-4, 157-174
MATERIAŁY DO DZIEJÓW GEOFIZYKI - MATERIALS TO THE HISTORY OF GEOPHYSICS
6.
PIERWSZA POLSKA WYPRAWA POLARNA NA WYSPĘ NIEDŹWIEDZIĄ (1932-1933)
FIRST POLISH POLAR EXPEDITION ON THE BEAR ISLAND (1932-1933)
Sławomir MAJ - Polskie Towarzystwo Geofizyczne/Instytut Geofizyki PAN — Warszawa
Streszczenie
We wrześniu 1929 roku, Kongres Międzynarodowej Organizacji Meteorologicznej (World Meteorological Organization – WMO), odbywający się w Kopenhadze, podjął uchwałę o zorganizowaniu w latach1932/1933 II Międzynarodowego Roku Polarnego. Polska postanowiła wziąć czynny udział w tej naukowej imprezie. Powołano Polską Naukową Komisję Roku Polarnego (PNKRP). Komisja, w której większość stanowili członkowie Towarzystwa Geofizyków w Warszawie, powierzyła zorganizowanie polskiej stacji obserwacyjnej w strefie polarnej ówczesnemu dyrektorowi PIM, dr. inż. Jean Lugeonowi. W tych latach, tylko Państwowy Instytut Meteorologiczny dysponował odpowiednią aparaturą pomiarową, środkami materiałowymi i finansami. Wiosną 1931 r., J. Lugeon, jako delegat PNKRP ustalił z prezesem Międzynarodowej Komisji Roku Polarnego (prof. Dan B. la Cour), że najlepszym rozwiązaniem będzie założenie Polskiej Stacji Polarnej na Wyspie Niedźwiedziej (Bjørnøya) (Ocean Lodowaty Północny), należącej do rządu Królestwa Norwegii. Dostęp do Wyspy nie był trudny i zbyt uciążliwy. Norwegia utrzymywała tam czynną stację radionadawczą, z której usług można było korzystać. Norweska Służba Meteorologiczna użyczyła PSP nieodpłatnie budynek mieszkalny (wraz z opałem). Międzynarodowa Komisja Roku Polarnego wypożyczyła dwa komplety nowoczesnych wariometrów magnetycznych systemu D. la Coura. Inne przyrządy pomiarowe dostarczył PIM oraz Ministerstwo Spraw Wojskowych. Niezbędne wyposażenie zakupiono po cenach promocyjnych w kraju i zagranicą. Zapomogi wyprawie polarnej udzieliły Ministerstwa: Spraw Zagranicznych, Komunikacji, Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, a także Fundusz Kultury Narodowej. Szereg osób prywatnych oraz firm handlowych poczyniło użyteczne darowizny. Ze względów finansowych zdecydowano się tylko na trzech uczestników stałej ekipy PSP. Były to osoby młode, o odpowiednich predyspozycjach fizycznych i psychicznych, przygotowaniu zawodowym oraz dodatkowych specjalistycznych przeszkoleniach. Mianowicie: inż. Elektryk Czesław J. Centkiewicz – PIM w Warszawie, geofizyk Władysław Łysakowski z Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie i student Stanisław Siedlecki z Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Ogromną pomoc i zrozumienie wykazały duńskie i norweskie ośrodki geofizyczne (np. Duński Instytut Meteorologiczny, Norweski Instytut Geofizyczny, Norweskie Towarzystwo Geofizyczne, Norweska Służba Synoptyczna, Obserwatorium Zorzowe w Tromso). Formalnym kierownikiem PSP był Jean Lugeon, a faktycznym – Cz. Centkiewicz. Na początku sierpnia 1932 r. zaczęła się organizacja stacji oraz instalacja i uruchamianie aparatury pomiarowej. Pomagali w tej pracy dyr. J. Lugeon i inż. Jan Gurtzman z PIM. PSP rozpoczęła działalność zgodnie z harmonogramem Międzynarodowej Komisji Roku Polarnego. Ogromną pomoc okazali radiotelegrafiści z Norweskiej Stacji Radiowej, a zwłaszcza ich szef, Fritz C. Oien. Przeszło roczna działalność PSP dostarczyła mnóstwo cennych i unikalnych danych z wybranych dziedzin fizyki Ziemi (meteorologia, geomagnetyzm, elektrodynamika atmosfery, zorze polarne). W dwa lata później (rok 1936) materiały opublikowano w czterotomowym dziele p.t. Wyniki spostrzeżeń Polskiej wyprawy Roku Polarnego1932/33 na Wyspie Niedźwiedziej autorstwa J. Lugeona, Cz. Centkiewicza i W. Łysakowskiego. Osiągnięcia PSP zainspirowały utworzenie przy TGW Koła Polarnego, a także następne efektywne wyprawy polskie w arktyczne rejony; w 1938 r. powołano Polską Komisję Kriologiczną przy Towarzystwie Geofizyków w Warszawie.
Słowa kluczowe
Drugi Międzynarodowy Rok Polarny, Polska Narodowa Komisja Roku Polarnego, Wyspa Niedźwiedzia, polskie wyprawy polarne
Cytowanie
Maj. S., 2014, Pierwsza polska wyprawa polarna na Wyspę Niedźwiedzią (1932-1933). Przegląd Geofizyczny, z. 3-4, 175-186
Summary
In 1929, the World Meteorological Organization proposed to organize in the period 1932 – 1933 the Second International Polar Year (II IPY).The Polish State to join this scientific event. In this purpose, the Polish Scientific Commission of the Polar Year [PSCPY] was formed. This Commission has entrusted the organization of season Polish polar observatory to State Meteorological Institute in Warsaw. In this time, a prominent Swiss geophysicist Eng. Dr. Jean Lugeon was a chief of Polish Meteorological Survey. After many consultations (including international consultations also) selected the Bear Island (Bjornoya) on the North Ice Ocean, owned by the Kingdom of Norway.
With geosciences point of view, the Bear Island has a very interesting site in an area of auroral oval. On the other hand, there was an important state radiotelegraphic center (station) which favours can be very useful. For economic reasons, only three young full professional explorers of the Polish polar expedition could stay on the island all year (really about 13 months).These explorers were: Czesław Jacek Centkiewicz (State Meteorological Institute in Warsaw), Władysław Łysakowski (Institute of Geophysics and Meteorology, Jan Kazimierz Universityat Lwów), Stanisław Siedlecki (student of natural sciences from Jagiellonian Universityat Cracow).The formal head of the Polish polar expedition and the PPS was Jean Lugeon but active head – Czesław Centkiewicz.
In the construction (“architecture”) of the PPS were also attended by Jean Lugeon and Eng. Jan Gurtzman from State Meteorological Institute in Warsaw.
In valuable assistance Norwegian radio-operators were also especially their chief Fritz Oien. In August 1932 the PPS was opened. The scientific researches included four following disciplines: meteorology, atmospheric electricity, geomagnetism and auroral phenomena.
The annual activity of the Polish Polar Station has provided many of important and valuable observational data. In 1936, these results were published in four volumes entitled: The Results of Observations of Polish Expedition Polar Year 1932/1933 on the Bear Island. The successful first Polish Polar Expedition on the Bear Island stimulated the development of polar researcher interests in the country and next Polish expeditions to various regions of the Arctic (and Antarctic also).
Keywords
Second International Polar Year, Polish International Commission of Polar Year, Bear Island, Polish polar expeditions
Quotation
Maj. S., 2014, First Polish Polar Expedition on The Bear Island (1932-1933) (in polish), Review of Geophysics, z. 3-4, 175-186
WSPOMNIENIA POŚMIERTNE - COMMEMORATION
7.
Bożenna Gadomska (1931-2011)
Anna Dziembowska, Roman Teisseyre, Maria Wernik - Polskie Towarzystwo Geofizyczne
8.
KRONIKA - CHRONICLE
9.
Kongres hydrologiczny (Warszawa, 17-19 IX 2014)
Ewa Bogdanowicz - Polskie Towarzystwo Geofizyczne
10.
Cztery lata serii wydawniczej GeoPlanet: Earth and Planetary Sciences Series
Anna Dziembowska - Sekretarz Redakcji (Managing Editor) GeoPlanet: Earth and Planetary Sciences Series
Z ŻYCIA TOWARZYSTWA - FROM THE SOCIETY ACTIVITIES
11.
Klimat a społeczeństwo i gospodarka – Ogólnopolska konferencja naukowa
Halina Lorenc - Polskie Towarzystwo Geofizyczne
12.
Polar Climate and Environmental Change in the last Millennium – 2nd International Conference
Rajmund Przybylak - Polskie Towarzystwo Geofizyczne